hayatın acı gerçeğinin öğrendiğin andır.her şeyin vardır ,hatta dışarda güzel güneşli bir hava bile vardır ama için öylesine soğuktur ki hiç ama hiçbir şey bunu ısıtamaz,örtemz o içindeki acıyı,yalnızlığı.Sonra dersin kendi kendine :'keşke hiçbir şeyimin olmadığı,hiç bir şey olmadığım o masum saf günleri tekrar verseler bana .'ama artık her şey için çok ama çok geçtir,giden gitmiş kalan sağlarla yetilmektir hayat.
