kimsenin söylediğini/düşündüğünü kabul etmediği , söyleyeni çeşitli -izm'lerle adlandırdığı esasen herkesin kendine söylediği cümle , yalan..
ben güzelim , ben farklıyım cümleleriyle iyi arkadaş..onların büyüğü olsa da , amaç aynı..insanın bi şekilde mutlu olmaya çalışması..elbette ki , şeyh bedrettin'in ben tanrıyım demesi gibi direkt anlatmak isteği yargıyla düşünülürse , hastalıklı bi düşüncenin ürünü..ama neticede , "mükemmel değilim biliyorum ama bunu bilmem bile bişi değil mi?" gibi bi kendini teselli , hayat adaptasyonu..
yoksa binlerce kere yanılan insan ; kendinde ** tekrar yaşama cesareti bulabilir mi?
