ilkokuldayken alışveriş yaptığım kırtasiyeci bir amca vardı . cemal amca.
öğrenciyi düdüklemeye çalışan ve onlara para gözüyle bakan değil, onlara evlat gözüyle bakan sevimli bir amcaydı. bize her türlü yardım ederdi, kendi evladı gibi severdi, muhabbet ederdi falan. ufak bir kırtasiyeydi ama yıllardır oradaydı. yılların cemal amcasıydı.
sonra bir gün hemen yanına şekil şukul tabelalı, içi ferah, makineleri yeni falan lüks bir kırtasiye açıldı. bir şekilde tüm öğrencilerin ilgisini çekti, bütün müşterileri topladı falan farklı şebekliklerle. ve el kadar bebelere para gözüyle bakan, kısa yoldan düdükleyip kolay para kazanmaya çalışan bir kırtasiyeydi.
30'lu yaşlarda karı-kocaydı işletiyordu. yılların cemal amcasını bitirdiler. adam 1 yıl sürdü sürmedi kapattı gitti kırtasiyeyi.
bu yeni paragöz karı-koca da yıllarca milletin yüzüne gülüp arkadan düdüklemeye devam etti. üç beş sayfa fotokopi çektirsen bile dünyanın parasını alıyordu milletten.
başlığa gelelim;
başlığa cevap olan mekan da, eylemdeki kişi de bu olayın içinde.
