bu genellikle hayata zengin gelenlerde görülen bir durum. düşün ferit şahenk dengi bir adamın oğlusun, bir doğuyorsun en iyi bakıcılar, en iyi mamalar, kıyafetler, okullar. daha ilk okulda en son çıkan iphone, senin marka saydığın ayakkabıları çocuk toz olunca giymiyor.
büyüyor liseye geliyor. her yaz yurt dışında, sen kahvede okey oynarken o konserine gittiği sanatçının kulisine giriyor.
üniversite çağı geliyor, hadi yurt dışında okumaya, zaten çok kral eğitim dil falan 10 numara. yurt dışında okula yakın ev alınıyor, altına araba çekiliyor canı sıkılınca gezsin diye, harcadığı aylık para senin babanın kıdem tazminatından çok. okulu bitiriyor geliyor, şirkette zaten iş hazır, üst düzeyin bir altı veriliyor güya işi öğrensin diye, senin oraya gelmen demek bütün sülalenin kalkınması demek. başaramama gibi bir durumu da yok, başarsın diye insanlar çevresinde pervane, başarsın diye insanlar harcanıyor.
sonuç olarak hiç bir şey için ekstra gayreti yok. hiç yokluk çekmemiş ki varlıktan mutlu olsun. varlığın içinde kayboluyor. sen arkadaşlarınla oynadığın kıçı kırık play station ile neredeyse keyften boşalacakken bu ve benzeri şeyler onun için hiç bir şey ifade etmiyor.
