sürekli okumayı erteleyip, arka kapağını 15 dakika önce kapattığım john steinbeck'in muazzam eseri. o kadar derin ve sorgulatıcı konular işleniyor ki kitapta, kesinlikle ilkokul çağındaki bir çocuk okumamalı. lise yılları uygundur kanımca. okuyun, okutun.
bireyin yalnızlığı, ırkçılığın somut hali, ne olursa olsun hayal kurmanın insanı nasıl hayatta tuttuğu ve o hayal kırıklığın insana etkisidir esasında. ama en can alıcı yeri şudur ki; iyi niyetli olmak bir insana iyilik yaptığın anlamına gelmez. kitapta candy karakterinin artık çok yaşlı köpeğini acı çekmesin diye vurdurmasıyla, georghe'nin lennie'yi işkenceden korumak için kendi elleriyle öldürmesi çok güzel bağdaştırılmış. yarım akıllı olan arkadaşı lennie'ye duyduğu derin sevgi yüzünden her gittiği yere onu da götüren, her şeyini onunla paylaşan ve hayatının merkezine alan georghe'nin yapması gereken şey bir evcil hayvanmış gibi lennie'yi yanında gezdirmesi değildi tabii ki. tüm iyi niyetiyle beraber o yaşlı köpek gibi, lennie'yi acı çekmesin diye öldürmek zorunda kalması içler acısıdır azizim, gözleri doldurur.
