herkesin yaşamak için bir telaşı varken ve bu telaşın içinde gözleri kendilerinden başka kimseyi görmezken onlar bu telaşın dışında tutar kendilerini ve insanları izler , o karınca sürüsü gibi oradan oraya koşturan ve sadece gelip geçici hevesler uğruna ömür tüketen zavallılarla aynı hayatı yaşamak istemezler.
bunun için de ya kendilerini bir odaya ya da bir mezara kapatırlar.
