yesilköy tren istasyonunda, bankta oturmus beklerken, gözüm 8 yaslarinda bir sokak cocuguna takildi. cocuk elindeki simiti istahla ve olmasi gerektigi gibi bir cocuk masumiyetiyle yiyordu. Dalginligimdan uyandiran ise cocugun sözleri oldu: * cocuk: * ister misin abi?
o an konusamadim, sadece kafami sallayabildim hayir manasinda. gercekten icim burkulmustu. benim icin ic burkan bir detaydi fakat aslinda hayatin büyük gercegiydi...
