ülke madenciliğine ömrünü vermiş değerli bir uzman dost dedi ki:
- olur!.. toprak altında yatmak yazgısını kıramadığımız servete esir maden denir; anadolu'daki çoğu madenimiz esir...
- ceza mı bu?..
- esir madenler ülkesinde cezayı toprak üstünde yaşayanlar çeker...
- nasıl?..
- maden toprak altında yattıkça değerlenemez, yer üstüne çıkarılıp da işlenmezse işe yarayamaz;
türkiye'deki çoğu madenin durumu budur!..
biz esir madenler ülkesiyiz.
'11 ekim 1967 günü bu köşede "borasitin hikayesi" başlığıyla bir yazı yayımlandı.
o yazı neden söz açıyor?..
senatör haydar tunçkanat meclis'te bir konuşma yaparak demiş ki:
-türkiye'de zengin borasit maden yatakları vardır.
-bu madenlerin dünyada tekelini kurmuş olan yabancı şirket türkiye'de borasit yoktur' diye yatakları kapatmıştı. daha sonra ülkemizde etibank'la işletmeye geçildi. ancak dünya tekelinin girişimiyle amerika borasiti stratejik maddeler listesine aldığından türkiye'nin avrupa ve demirperde gerisine ihracatı önlendi; buna karşın yabancı tekeli faaliyetine serbestçe devam ediyor."
aradan kaç yıl geçti?..
yaklaşık kırk!.. peki yeraltındaki bor yataklarının durumu ne?.. bin bir hali, nice kullanımı olan bor tam anlamında özgür mü?.. yoksa yine yeraltında yan köle mi?..
çıkarılsa, takıp takıştırsa, sürüp sürüştürse, bin bir tüketim alanında işlevi olabilecek boru allayıp pullayıp dış pazarlarda on, yirmi, otuz katma satmak olanağı var...
kırk yıldan beri bu alanda ne yapmışız?..
hiçbir şey mi?.:.
çok az şey mi?..
konu önemli...
bütün gazetelerin ekonomi sayfaları imf'den gelecek bilmem kaç milyar doların nasıl paylaşılacağı üzerine çeşitlemelerle dolu!,.
madenleri esir olan bir ülkede paradan para kazanmanın alabildiğine özgür olması bizi borcu borçla ödeme tuzağına düşürdü...
üstelik madenleri esir olan ülkede toplum demokrasi de kuramıyor...
madenlerini esirlikten kurtaramayan toplumda insanlar özgürleşemiyor.
