ee tabi ağlamak normal, vicdanın sızlaması normal, üzülmek normal falan eyvallah.
ama allah sizi inandırsın bu ay neredeyse kendime harcadığım paranın fazlasını böyle arkadaşlara aktarmaya çalıştım. ( reklam değil, konuyu bağlayacağım )
hasta olanlara, muhtaç olanlara, hayalleri olanlara vs.
ama! birkaç tespit yapmak istiyorum. şurada gördüğümüz video bizi ağlatıyorsa bu vicdanımızın olduğunu değil, aslında tam tersi yavaş yavaş karardığını gösteriyor.
çünkü bu çocuk mükemmel dünyanın refah içerisinde yaşayan milyarlarca insanı arasından bir istisna değil. evet! hastalar,
muhtaçlar, hayatı boyunca karın tokluğuna çalışmak zorunda kalanlar, ilaca veya ekmeğe para bulamayanlar hiç de istisna değil.
sadece biz görmezden geliyoruz. yarın dışarı çıktığımızda vicdanımızın önündeki perdeyi kaldırırsak bu gibi çocukların sayılarının hayli fazla olduğunu görürürüz.
maalesef -evet hiç yoktan iyidir ama- vicdanımız onları anca internette acıklı müzikler veya sözlüklerde, sosyal medyada kampanya dahilinde görünce sızlıyor.
bu çocuğu burada görüp şaşırıyor, şok oluyor, vicdanımız sızlıyorsa vicdanımız kararmıştır arkadaşlar.
milyonlarcası var. her gün görüp görmezden geldiğimiz.
şu videoyu izleyince ben de çoğunuz gibi "lan nasıl yardım etsem" diye düşündüm. güya vicdanımı rahatlatacağım.
birkaç gün önce de başka bir kampanyayla rahatlatmıştım falan. ama iş öyle kampanya dahilinde çocuklara telefondan eft ile üçbeş kuruş yollamakla olmuyor arkadaşlar.
vicdanınıza sus payı veremezsiniz.
dışarıda bu çocuk gibi milyonlarcası var ve bunda hepimiz suçluyuz.
