uzun zaman önce düşündüğüm şey asla bir kız kanka edinmem idi. sonra zamanla bir kızla öyle fazla vakit geçirmeye başladım ve arkadaşlığımız öyle tuhaf gelişti ki birbirimizi farklı bir şekilde sevdik. en son kanka falan demeye başladık birbirimize. açıkçası kıza söyledim "kızım bak kanka ayağı göt ayağıdır, bana da güvenme, erkeklere güvenme" dedim. ki ne oldu? en son kızla birbirimize tokat atma oynuyoruz. yok sen vuruyorsun ben vuruyorum. zaten ne zamandır bir serotonin eksikliği içindeyim kızın ellerini tutuyorum. önce biraz okşuyorum yanağını sonra yavaşça vuruyorum. sonra saçlarını düzeltiyorum güzelce yine yanağını okşuyorum sonra vurmuyorum. derken birbirimize öyle yakınız ki. ellerini göğsümde hissediyorum. kafalarımız birbirimize değiyor. sadece o kafalarımız birbirine değerkenki kendimden geçişim bile mükemmeldi. o sırada yanaklarını okşamak falan.kendimi bazen dudaklarına yapışmamak adına zor tutuyorum.
etiklik açısını inan hiç bilemiyorum. hiçbir şey anlamıyorum. kesinlikle sevilecek kızsın ama gerçekten ne tarz bir sevgi duyduğumu kestiremiyorum. aşık gibi hissetmiyorum ama arzuluyorum. kafam karışık. sanırım biraz samimiyeti azaltmak gerekecek.
