artık birşeyler için çaba göstermemesini göstermek için sergilediği yada olayların akışına göre sessiz kalmayı tercih etmesi durumudur. nasıl olsa akacak su yolunu ben sussamda susmasamda yolunu bulur tarzı...
içinden çıkılamayacak bir durum esasında .hani derler ya sussam sessizlik konuşsam ayrılık oluyor.ne yapacağını kestiremezsin ya bazen onun gibi birşey...elimizde olmayan olaylar gelişince bu gibi durumlara hep düşeriz ve şansımızı deneriz hayata karşı yaşadığımız hayatımıza karşı kumar oynarız bakalım hangimiz yenecek.sonu hep keşke şunu da deseydim yerine iyiki birşey dememişimle biten olaylar debdebesinde kaybolan benligimiz ararız belki susarak, kim bilir?karmaşalar arasında kaybolan bir ben ararız .bu arada aslında yaşanan o olay neyse, olayın içindeki insanlar bizim sustuğumuzu sanarlar fakat aslında kaybettiğimiz benliğimizin peşinden ,yorgun vücutlarımızı ayağı kırık bir atı kırbaçlar gibi kırbaçlayarak,döverek, ite kaka birşeyler düşünürüz.ne yaptım ki diye sorgulamalar,bana ne yapıldı diye hesaplar çoktan beynimizin en muhterem yerine kurulmuştur fakat bir açık aradan bunları beynimizden onun bunun nasihatıyla iyice atamaz halde karmakarışık oluruz.artık sırada yer alan ben bunları kafamdan nasıl çıkaracagıma gelir bunları düşününceye kadar da zaten hep susmuş oluruz ve herneyse o olay atlatılmış olur göya ,beynimizden nasıl çıkar...hangi içki masalarında meze olur düşüncelerimiz? yada hangi insan bizi sıkılmadan dinleyebilir? kim bizlere ezik muamelesi yapamaz bu durumda,yada güçlü olan mı oluruz zayıf olan mı? bu gibi sorularla ancak kendimizi kaybetmeye yarayan bir tarzdır .onun için susarsam sessizlik konuşsam ayrılık... konuşsam beynimdeki muhterem düşüncelerim gidecek ,susarsam da bu karanlığımın içinde kendim boğulacağım ve sesim çıkmaz hale gelecegim.
