tatminsizim, şükür etmek nedir hiç bilmiyorum. sürekli bir şekilde beni mutsuz edecek bir şeyler bulabiliyorum. gelecek kaygılarım o kadar fazla ki bugünden keyif almak nedir bilemiyorum. ironik olan etrafımdaki insanlardan hem maddi hemde akademik olarak daha iyi durumda olmama rağmen bu halde olmam. amaçsız hedefsiz boş beleş gezen insanları gördükçe şaşırıyorum, fakat onları aşağı görmekten öte ufak şeylere mutlu olabilmelerini sürekli gülebilmelerini kıskanıyorum. kitap okuduğum vakitler dışında normal insanların 'kendine zaman ayırma' olarak gördüğü şeyleri örneğin: kafede arkadaşkarınla oturmak , ps pc vb. oynamak vesaire şeyleri ben boşa zaman geçirmek olarak görüyorum. kendime hep aynı soruyu soruyorum. ULAN BU iNSANLAR NASIL MUTLU OLUYOR
