Çok üzüldüm ardından,biraz delice belki ama ben kimseye anlatamadıklarımı anlatırdım ona ,dinlerdi sanki anlıyormuş gibi,bakardı sanki anlıyormuş gibi sonra beni teselli ederdi,belki konuşamazdı insanca ama ben anlardım onun söylediklerini, kafesinden ne zaman çıksa direk konardı omzuma ,resmen çocuğumdu benim o. 2 sene oldu kaybedeli,yenisini almış olsakta onun yeri hala çok başka.
