Sözlüğün bazı konularda yenilenmeye ihtiyacı olduğunu gösteren acı haldir.
inanç kişinin varlığının göstergesi değildir,inanç kişinin kalitesinin ölçüsü de değildir. Karl Marx dini tanımamıştır;ama ekonomik bir sistem olarak çok da mantıklı olduğuna büyük kitlelerin inandığı bir sistem ortaya çıkarmıştır,şimdi bize düşen marx'ın inancına değil marx'ın sistemine saygı duymaktır,sevmesek de.
Nereden çıktı bu diyeceksiniz? Aslında her şey tam da burada başlıyor. iyinin içindeki kötüyü kötünün içindeki iyiyi unuttuğumuz ve ya kökten kötü ya kökten iyi olmayı amaç haline getirmemiz bizi bu noktaya getirdi,öyle kutuplaşmışız ki bir mevlevi ile bir ateistin kardeşliğini,bir müslümanla bir hristiyanın kardeşliğini unutmuşuz.
Biz o kadar çok şeye saygısızlık ediyoruz ki. inananlar allah'ın varlığının simgelerinden biri olan biz insanlara ihanet ediyorlar,allah'ın onlara verdiği beyinle ortaya çıkardıklarına saygısızlık ediyorlar.
inanmayanlar inanmayışlarının nedenlerini beyinleriyle bulmadılar mı? Peki onlar neden bir başka beynin farkı idrak ettiği duruma saygısızlık ediyorlar. Ey dostlar ,nereye gidiyoruz?
Neden bir savaş yaşıyor gençlik ve ortayaş kuşağı içten içe? Oysa inancımız ne olursa olsun hepimiz et ve kemik değil miyiz? Oysa hepimiz ülkemizi sevmiyor muyuz? Hepimiz özgürlük aleviyle yanıp tutuşmuyor muyuz? Hepimiz huzuru aramıyor muyuz? Hepimiz özgürlük adına yazılan şarkıları bir ağızdan söyleyemeyecek kadar yabancı mıyız?
Hangimiz karlı kayın ormanı'nın dinlerken hislenmedi? Hangimiz kaldırımları okurken yalnızlığın acısını kalbinde duymadı? Hangimiz deniz gezmiş ölürken sırf bir insan olduğu için bile olsa üzülmezdi? Hangimiz erdal eren'in ölümünün adaletsizliğine inanmadı? Hangimiz ülkesi için çalışan insanlara saygı duymuyor?
