belirli nedenler ile veya özürlü bir durumundan mütevellit ilkokul mezunu diye bir anneden toplumda veya halk arasında utanmak.
şöyle ki;
biraz ergenlikten birazda yokluğunun acısını ve hüznünü bilmemekten takınılan bir durum olmakla beraber; kıymet bilmezliktir.
çünkü;
anneler başlarımızın tacı, evlerimizin neşesi, sıcaklığı, bir tatlı gülümsemesi kısacası her şeyidir.
annelerimizin;
tahsili tahsilsiz olanı ayırt edilemezdir. çünkü annelerimizin hakkın ödenmez. daha biz dünyaya gelmeden 9 ay derdimizi çekip, 1,5 sene günde 3 saat uyuyup, 7 sene peşimizden koşup, onlar sağ oldukça bizi korumaya sakınmaya devam ederler.
yokluğu dayanılmaz bir acıdır;
eğer hayatımızın her evresinde bize karışan ve bizi kollayan annelerimiz bugün yanımızda olmasaydı hayat hiç bir zaman daha güzel olmazdı. annelerimizi kıymetini bilmeli ve onların tahsilleri ile aşağılık duygusuna kapılmak değil annemiz olduğu için gurur duymalıyızdır.
--spoiler--
siz siz olun, anneniz yanınızda iken ona of bile demeyin çünkü giden geri gelmiyor.
--spoiler--
Eğer onlardan biri veya her ikisi senin yanında iken ihtiyarlığa ererlerse onlara öf bile deme, onları azarlama, onlara güzel ve tatlı söz söyle. iSRA Suresi 23. ayet.
