Sonra gittiler. Beklemek bir asker künyesi gibi takılı kaldı boynumuzda. Peki şimdi ne yapılabilir? Şimdi bir Ahmed Arif şiiri okunabilir. Böyle zamanlarda Ahmed Arif okumak bir şehrin her yerini gören, manzarasıyla meşhur bir tepesine çıkıp tek el bir kurşunla kafa dağıtmaya benzer ve ölsem sırası değil.
