13-14 yaşlarında, saf mı saf , çocuk mu çocuksundur. O yaşta annenden ayrılmak ayrı bir koyar sana, hayatın acı tarafını ilk orda görürsün.
Yurt hayatının ilk günü senin gibi onlarcası vardır. Odanı bulamazsın daha deneyimli abilere danışırsın onlar da farklı degildir senden üst dönem olmalarına rağmen , onların da boynu büküktür.
Ailenin seni ne zorluklarla buralara gönderdiğini düşünür teselli edersin kendini ama illaki bir köşeye çekilip ağlarsin o gün. Ailem üzüldüğümü bilip onlar da üzülmesin diye aramaya cüret edemezsin.
Yurtta ilk gece de unutulmazdır uyuyamazsın o gece farkındasindir hayatında bir şeylerin değiştiğinin, en basiti annen yoktur artik her caninin istediğinde yaninda.
Sonra buna da alışirsin alışmak zorundasındır.
Yurt arkadaşları , onlarben saf döneminizin en saf arkadaşlarıdır. Karşılıksızdır. Yıllar geçtikçe daha da kiymetini anlarsınız.
Biraz da sonra yazarim , yurt anilarimi falan.
Ne kadar kötü dense de bir özlenilen zamandır o zamanlar.
