14.
-
öyle diyaloglar vardı ki doktorla katya arasında insan direk kendi içine dönüp sormadan devam edemiyor... ya ben peki diye...
en çarpıcılarından bir kaçını duymanızı isterim;
insanların kendilerini farklı sanmalarından daha sıradan daha olağan birşey olamaz.
çünkü onları fırsatsızlık, hayal güçlerinin eksikliği ve cesaretsizlikleri engelliyor. biz de bu engellere namus diyoruz.
ve bir sahne; doktor katya'ya her gün bir taş parçası veriyor..ve katya doktora şöyle diyor; bana parça parça dünyayı verdiğinizin farkında mısınız?
