aşksızlık, ruhen iştahsızlık gibidir. aşk, ruhun yemeğidir. bir ara hiç birşeyden tat alamazdım. hep canım sıkılır ve hiç birşey beni tatmin etmezdi. abim ile konuştum ve dedi; senin ruhun acıkmış git namaz kıl derdi. ve sonra gittim namaz kıldım ve baktım kendimi huzurlu hissettim, artık yaşamaktan mutluydum...
