kim bu pencereden bakabilir ? bilim dinden nefret eder neden ? çünkü din daha büyük bir hayal gücünün ürünüdür. din insanlara umut vadeder;sonsuzluk umudu...bu umuda kapılan insanlar kimi zaman sonra hayatın olumsuzluklarının farkına varır ve kendilerine sonsuzluk vadeden dini sorgulamaya başlar.sorgulamalar arttıkça isyanlar artar çünkü hakikat yavaş yavaş anlaşılmakta insanoğlu sırtında yük olarak gördüğü dini yavaş yavaş sırtından atmaktadır.bilim ilerledikçe binalar yükselmiş savaşlar şiddetlenmiş insanlar acımasızlaşmıştır.
hakikati anlayamayan insanların kimisi kendilerini dine kimisi de bilime verdi.kimisi ise onu yaşamayı seçti.hakikat hayal gücünde miydi ? yoksa ölçümlerde,deneylerde mi ? ya da tecrübelerde mi ? yoksa bunların da ötesinde bir yerde mi ? bu tıpkı evrenin duvarı var mı diyen lucretius'un paradoksuna benzer.siz birisi yoluyla hakikate ulaştığınızı düşünürken o hep aşılabilecek bir duvar olur önünüzde.burada sonsuz bir döngü olur herkes hakikati arar ama o hep başka bir yerdedir. peki nerdedir hakikat ? belki de yoktur ? belki de tanrı hakikaten ölmüştür ve bir tanrılar mezarlığında yatmaktadır ? onun mezarının başında başka tanrılar ağlıyor olamaz mı yani ? hakikat içimizdedir belki de ? yunanlılar neden tanrılarını insanlara benzetirler hiç düşündünüz mü ? insandan daha büyük bir düzen düşünemediklerinden olsa gerek.insana o kadar hayrandılar ki tanrının da ancak bir insan olabileceğine karar verdiler.
