hakkında çok şey söylemek isteyip bir türlü cümleleri toparlayamadığım bir film. johnny'nin felsefesi, fikirleri hoşuma gitse de yaşam tarzını, diyalog şeklini falan antipatik buldum. film boyunca üstüme bi sıkıntı çöktü böyle, filmin başından sonuna kadar johnny'nin sürekli birileriyle bi şeyler tartışmasına, bir sürü insanla münakaşaya girmesine falan anlam veremedim. filmin en sonunda gelen evin düzenli tertipli elemanı hemşire kız gibi ben de her şeye yabancı kaldım film boyunca. izlerken sıkıldım da diyemeyeceğim ama çok da derinden etkilemedi beni. filmle ilgili bir kaç yazı da okudum, içindeki mesajları anlamlandırmak adına falan. ama sembolist filmlerle ilgili genel düşüncem, filmin kendisinin de senaryo, kurgu, oyunculuk, sinematografi vs adına çok iyi olup da bunun üzerine sembolleri giydirince çok daha müthiş oluyor bence. bu filmde bu bahsettiğim etmenler bi hayli zayıf kaldı benim gözümde ve sembolleri okuduğumda da çok bi şey ifade etmedi. bu açıdan en beğendiğim iki film de el laberinto del fauno ve mulholland drive'dır. yine de bu değerli filmi bilmemi ve izlememi sağlayan değerli dostuma teşekkürü borç bilirim*.
