geçenlerde yine bi manitamla oturuyoruz.
o zaman fark ettim. o herkesin bahsettiği huzur, tutku yok.
sadece basit bir heves.
sonra oturdum düşündüm, ben kimseyi sevmemişim.
delicesine.
e kimsede beni sevmemiş.
çünkü ben çok karmaşık düşünmem ki.
onlar çok sevseydi.
candan canmışçasına bende severdim elbet.
taşdan değiliz ya. ama taş gibiyiz.
