türkiye de galatasaray - fenerbahçe ezeli rakabeti özünde "düşmanlık" (düşmanlık diyorum çünkü hernekadar başta çok bilmiş yorumcularımız ve duygularının esiri "çocuk" yazarlarımız dostluk, kardeşlik ve fair play den bahsetse de yazıları ve sözleri düşmanlık kokuyor) olarak değil de "dostluk, barış, birbirine destek, tataftarlar arasındaki hoş görü, futbolcular arasındaki saygı" olarak anıldığında, tribünlerden karşılıklı küfür değil de zekice yapılmış yüze tebessüm yayan atışmalar ve adam gibi destek tezahüratları yükseldiğinde, maç sonunda iki tarafın tribünlerinin bir yerde buluşup, kaybedenin kazananı tebrik, kazananın kaybedeni teselli ettiğinde, gazetelerde rastgele çekilmiş galatasaray formalı ve fenerbahçe formalı iki taraftarı omuz omuza gösteren daha çok fotoğraf gördüğümüzde, iki tarafın yöneticilerinin ve futbolcularının diğer hiçbir takımla olmadığı kadar yakın ve müttefik olduğunu bildiğimizde, fenerbahçe nin bir avrupa kupası maçında bir galatasaraylı saraçoğlu na gidip, destek verdiğinde, bir fenerbahçe li, galatasaray ın bir avrupa kupası maçında ali sami yen e gidip zıpladığında, tribünler arasındaki tel örgüler kaldırıldığında ve oralarda sarıyı, kırmızıyı, laciverti bir arada gördüğümüzde. ve bir bir çiçek bile atılacak kadar bir uzaklık kalmamasını başarabildiğimizde, işte o zaman zaferlerimizden gerçek tadı alabileceğimize inanıyorum. bir galatasaray lı olarak bunları istiyorum ve bütün uuser taraftarları da bu konuda kendi üzerine düşeni yapmaya davet ediyorum. herhangi bir kulübün menfaati için değil. "futbol" denen oyunun güzelliğini her daim koruması için.
