Aklıma gelmişken yazayım.
Alman çoban köpeği, sahibi bulunduğu ilde hiç bir Veteriner Hekimiyle hayvanın problemini çözemiyor ve fakülteye geliyor. Muayene kan tahlilleri derken röntgene gittik masaya yatırıldı, tam şut dedik. Bacağımda sıcak bir ıslaklık, işemiş. Köpek elimde hiçbir suçum yokken öldü. Kalbine adrenalin girdik ama can vücuttan çıkmıştı bir kere. Adamın gözleri doldu ve "dostum vicdanım rahat nolur rahat uyu" deyip ölü köpeğe sarılıp ağlamaya başladı koca adam. insanın can dostum dediği varlık çoğu zaman, tüm insanlardan çok daha değerli hale geliyor. Empati yapıp kedimi düşündüğüm zaman hemen sarılıp teselli buluyorum. Ne yazık ki aramızda şuan 70 km mesafe var ve ben onu çok özledim içim çok acıyor...
