bu dünyada insanı güçlü kılan olgulardan biri.
bir çeşit savunma mekanizmasıdır. kimse kötü olmayı keyfi bir tercih olarak yapmaz. deli deli'den korkar misali. insan ilişkilerinin yüzde 90'ı ego savaşı şeklinde geçiyor. herkes karşı tarafı nasıl ısırabileceğine bakıyor. mutlu olmak yerine kaos'u seviyoruz. huzurlu olmak yerine ego savaştırıyoruz, uzlaşmak yerine üste çıkmaya çalışıyoruz. yani kısacası birbirimizi sevmiyoruz. dolaysıya dört bir yandan saldırı altındasın. bunu arkadaşın yapar, akraban yapar, hatta eşin sevgilin yapar. işte kötü biri olmak burada bir savunma mekanizması oluyor. burada devreye giriyor. sen bu kadar kötülük içinde onlardan bir tık daha kötü olduğunda işte o zaman yaklaşanın eli yanıyor, ısırmak istiyor dişi kırılıyor, boğazında kalıyor. o zaman değerli oluyorsun. çünkü sana diş geçiremeyince korkuyor, saygı duyuyor. maalesef bu böyle. ama şunu da yapmak lazım kötü biri olarak iyiliği gerçekten hakeden insanlara o iyilik fazlasıyla verilmeli. kötülere verilecek olan her prim gerçek iyi insanların bu dünyada haksızlığa uğramalarına yol açacak. o yüzden sen ne kadar kötüysen ben daha kötüyüm, sen ne kadar iyiysen ben o kadar iyiyim..
