yasanılan askın yasattıgı badirelerin bunyede bıraktıgı etkilerinin farkedilip kahredildigi o andır. demek istedigim; askı yasarken insanın gozu pek bir sey gormuyor. bu yuzden hayatımızdan kayıp gidenleri pek farketmiyoruz. cunku butun duyularımız "o"na calısıyor. iste bu gidenlerin farkedilip "yazık" diye anıldıgı an insan soruyor:
aslında yasadıgım, ask sandıgım sadece hoslanmak mıydı, yoksa ask mı sandıgımdan farklı?
