bazen hak vermiyor değilim ufak bir tebessüm etseler koltuklarımız kabarıyor ve ona sahip olduğumuzu falan düşünüyoruz. galiba bunun altında yatan sebep küçükken ailelerimizin bizi kapalı kutu yetiştirmeleri, normal bir ses tonundan, normal bir gülüşten hatta bir teşekkürden bile anlamlar çıkarıyoruz.
kusura bakmayın kızlar. benciliz biraz.
