insanın kırıldığı andır, kalbinin kırıldığı, ortadan ikiye kırıldığı andır,
ben çok agresif olmuştum,yaşadığımız sıkıntılara sebep olduğunu düşündüğüm kişileri öldürmek istiyordum onları müsebbib olarak görüyordum,annemden sonra uzun süre uyuttular beni, dayımı elimden zor aldılar kafasını yardım falan,
9 sene geçti sözde, zerre geçmedi zerre, ben orda onu bulduğum günde kaldım, dünya, hayat aktı gitti etrafımdan, ben otomatik pilotta yaşarken aslında orda kaldım, çekyatın başında,
şimdi o evde, o mahallede, o ilçede, hatta o kıtada bile değil bedenim, ama ondan gayrı her şeyim orda,ne babam öldü diye, ne abim öldü diye, yok yok, annem öldü diye...
