türk edebiyatımızın gamlı prensesi olarak bilinir.
güzel kadın, kelimelere de güzel yüreğini katar.
yazdıklarının acılığı içinde gösterdiği sıcacık ruhu, yumuşatır okuyanı.
yaşamın ucuna yolculuk adlı anlatı tarzındaki kitabında da enfes kalemiyle efsaneler yaratmıştır.
"insanın yalnız cesedi yalnız kalabilir. canlı(cesedi) asla. çocukluğumda yeryüzünün sonsuzluğunu algılayabiliyordum, ama yaşlı kadınların yalnızlığını değil." syf.24
"artık gitmeyeceğim. nereden geldiğim sorusunu yanıtlamak istemiyorum. hiçbir yerden gelmiyorum. kendimden başka." syf.27
"yaşamın sonu hiçbir zaman bana ırak gözükmedi. her yüzde her solukta, her büyüyende, her yaşlananda, her sarılmada, her sabahta gördüm yaşamın sonunu. çocukken bile, buğday tarlalarında, yaz gecesi mehtabında ve çocukluk gecelerinin derin karanlığında gördüm yaşamın sonunu, ama ben giderken, ben ya da tren görünümlerin içinden, kentlerden, köylerden, tarlalardan, dağ sıraları önünden, ardından, bir göl kıyısndan, bir nehir yatağı ya da gri bir deniz yüzeyi boyunca ilerlerken, yol alırken, tanımadığım insanlar hızla gidiş yolunun aksi yönde yitip giderken, her görüntüyle birlikte ardımda benden uzaklaşırken, yitip giderken, işte ancak o zaman uzaklaştım yaşamın sonundan." syf.36
