inandığımız, ister en temel hakikat, isterse dünyanın en saçma önermesi olsun, bir süre sonra insan inandığından başka doğru olmadığına inanıyor. Hele birde inandığının, sevmediği düşmanları ve sevdiği destekçileri varsa, inandığı artık sarsılmaz ve sorgulanmaz bir gerçeklik halini alıyor. Birde bu duruma, inandığının kendisine menfaat sağlaması eklenirse, insan gittikçe daha duyarsızlaşıp, farkındalığını yitirerek, paket programa teslim oluyor. Paketlenmiş cevapların rehavetini, soru sormanın külfetine tercih ediyor. Ya da her sorusuna, inandığı doğrultuda cevaplar buluyor. insanın inandığı her ne olursa olsun, inandığının ne olduğundan ziyade, onu nasıl bir insan haline getirdiği önemlidir.
