şimdi size bir anımı anlatıcam, içinden mutluluk taşan. bak gözlerim doluyor.
Ben 7-8 yaşlarındayım, kardeşim yeni doğmuş. Deli gibi kıskanıyorum tabi. Anneannem de bizde kalıyor o sıralar. Annem ve babam bizi evede bırakıp baş başa gezeler, arada tekrarladıkları bir olaydır bu. O gün çok yalvardım nolur benide götürün diye ama dinlemediler tabi. Gece gec saate kadar uyumadim, geldiklerinde de bir tripler bende, görmeyin. Saçımı başımı yoldum yani.
Ertesi gün de okul var, hazırlandım tam çıkıcam kapının önünde bir bisiklet. Kıp kırmızı. O zamanlar babamın işleri biraz bozuktu, biraz zaman geçsin söz demişti. Geceleyin un kapanında bir tünel var bilirsiniz, kaliteli ama ucuz bulmuşlar dayanamayıp almışlar.
Sonra ben o gün okula gitmedim. Babamın iş yeri uzaktı. Sabah altı da çıkar, gece 1 gibi trafik bittikten sonra eve gelirdi. birlikte çok vakit geçiremezdik. O gün gitmedi işe. kırmızı bisikletim, ben, ve babam bütün günü birlikte geçirdik.
Babam bu hikayeyi her özel günde anlatır, bunlar onun cümlelerinden uyarlandı.
