insanın gerçek karşısında aciz kalıp hayale başvurması ve kendini orada tatmin etmesidir.
hayal bu yüzden kurmuyorum ben, hiçbir hayalim de yok. hatta ben hastalık olduğunu düşünüyorum ve bir bozulmayla bu gelmiştir.
insan gerçeği olduğu gibi algılamalı ve netliğiyle yaşamalı, fanteziler kurarak kendini bir köşede tatmin etmek yerine çıkıp dışarıda gerekirse tüm gerçekliğiyle her şeyinden olmalı ama o halde bile hayal kurmamalı, kendine o anki gerçekliğini unutturmamalı.
eğer böyle olmazsa insan boş bir hayal yuvasına dönüyor.
