hep beni sevmicek kadar güzel kızları sevip, sevebileceğim kadar güzel olamayan kızlar beni sevdi. hep aşkın şartını güzelliğe bağladım. bende haklıydım. bir insan ilk defa gördüğü birinin ruhuna nasıl aşık olabilirdi ki. zaten artık ilk görüşte aşka inanmıyorum. hoşlantıymış o. zira bu aşk dediğim çocukluk hevesleri pek uzun ömürlü olmadı.
ama derseniz hiç mi birinin karakterine aşık olmadın? oldum olması ancak o da beni sevmedi. inanırmısınız onla buluşurken hiç üstüme başıma dikkat etmezdim. kendim gibi sanırdım. değilmiş. neyse baya baya gençliğimde kaldı bu konu. tecrübeler klasörümde bulunduruyor, ara sıra çıkarıp, bakıp, hatırlayıp aynı hatayı yapmamaya çalışıyorum.
ben artık aynı hatayı 2. kez yapmıcağım bir hayat yaşamak istiyorum.
ve umursamaz olmak ve kimseyi umursamamak (annem hariç)
ve kimse için ağlamamak(annem hariç)
ve "yemeğin yanında içecek istermisiniz?" sorusuna "evet" demek.
ve en güzel şiirler yazmak
Ben mutlu olmak istiyorum lan! en mutlu olmak. başkalarını mutsuz etmek pahasına olsada. (annem hariç)
