çok tatlı bi arkadaşım vardı sözlük. sene 2006. mersin'den, çalıştığım şirkete stajyer gelmiş bi kız. bir ay boyunca katlanmakta zorlandığım işyerine katlanmama yardımı oldu diyebilirim. staj bitti,arkadaşım gitti. zamanla bi şekilde koptuk birbirimizden. aradan geçmiş 9 yıl, kadıköy'de bir barın tuvaletinde ellerimi silecek peçete ararken karşıma çıkmaz mı? çocukluğumu geri vermişler gibi sevindim. ayaküstü sohbet ettik. evlenmiş çocuğu bile olmuş. istanbul'da yaşıyormuş. gözünün içine baktım kaybettiğim telefon numarasını istesem mi acaba diye,bilemedim. vedalaştık ayrıldık baktım ki masalarımız bile yanyana. bir daha baktım,gene karar veremedim. o da hesabını ödeyip kalktı. el sallayıp gitti. pişman oldum lan. kolay bulunmuyor gördüğüne sevineceğin birini bulmak!
