bir dönem evde futbol oynarken 'salonun ortasında' duran çamaşır makinasının kapağı düştü. bildiğin kapak yere düştü. sonra zeki bir fikir sonucu kapaksız çalıştırmayı denedik. çalıştı. ama içindeki sular dışarı taşınca 'haaa 5 tane zik kadar herif bunu nasıl akıl edemedik lan' deyip makinayı durdurduk. oturduk salonun ortasındaki çamaşır makinasının etrafına düşünüyoruz. sonra 5 tane zik kadar herifin biri 'kapağı oturtup elimizle tutup çalıştırsak olur mu acaba' dedi. diğer zik kadar olan 4 kişi 'harbi lan!!' diyerek kapağı kibarca yuvasına oturttuk elimizle tutarak çalıştırdık. makina çalışıyor ve dışarı su taşmıyordu. ama bi sorun farkettik. ziktimin ariston marka olan ve kim bilir kaç öğrenci evinde barınan bakteri yuvası canlıların kirlilerini yıkamış bu emektar 324325. el olan makinanın en kısa programı 2 saat amk! 2 saat kim tutacak dedik bu kapağı burada? 5 kişi zik gibi birbirine bakarken, ben atılarak 'olum makinayı koridora kuralım, birisi önünde oturup duvara yaslanıp ayaklarını kapağa dayayarak beklesin' dedim. alternatif bir fikir olmadığından sike sike kabul edildi. makinayı söktük. hatta hiç unutmam o akşam galatasaray juventusu sneijder'in golüyle elemişti. makinayı kurduk. karşısına geçip oturdum, kapağı oturtup ayaklarımı kapağın içeri kavisli olan yerine koyup makinayı çalıştırdım. sonra bizim dangalaklar salona gittiler televizyon izlemeye. ben mal gibi makinayı izliyorum. bekle allah bekle. 2 saat nasıl geçer amk? sonra işi ilerlettim. önce okumak için gazete getirttim. kesmedi. kahve getirttim. kesmedi. sanki bişeyler eksik gibi. en son dayanamayıp 'televizyonunuzu sikerim bana bilgisayarımı getirin lan' dedim kibarca. bu kibar isteğimi geri çevirmediler. bilgisayar, kahve, kulaklık, mouse pad gibi ekipmanları topladım. en son kahvemi yudumlayarak sol elimdeki pengueni okuyarak camel'dan rajaz dinliyordum. nihayet 2 saat dolmuştu. kapağı kullanma kılavuzuna göre yerinden yeniden çıkardım. evde ibne mi yok? diğerleri getirdi kirlilerini. elime uzatarak 'kanks sana zahmet şunları da atıver be' dedi. elindeki kıyafetleri süzerek 'hasan vilayetini siktirtme anan mıyım lan ben senin göt lalesi' diyerek kibar bir şekilde reddettim. sonra 'bu böyle olmayacak' dedik. gidip buz dolabının üstünde asılı duran bulaşık yıkama listesini getirdim. kim bulaşık yıkayacaksa o gün çamaşır makinasına 2 saat patilerini bağışlayacaktı. 2 sene öyle sürdü gitti. şimdi hatırlayınca gülmekten yarıldım amk. 5 tane farklı kültürden insan 2 yıl aynı evi paylaşmışız. allaha emanet olsunlar, hakları ödenmez.
