hayatı 'mış gibi/muş gibi' yaşayan insan evladıdır. hatta bazen 'gerçekten' sevdiklerine inanırlar. artık bilmem kaç gün, hafta, ay, yıl sonra dank eder kafalarına. işte tam o anda ıslak odunu bellerine vurasım gelir.
-hayır, yani karşıdakini kandırdığını sanıyorsun, hatta kandırıyorsun tamam da sen de inanmıyo musun attığın yalanlarına?! valla ne diyim... allah akıl, fikir, azcık da insanlık versin. yazık.
-boşver cevat abi, dünya düzeni böyle.
-ben niye delirdim sanıyosun benjamin?
