içimdeki andalucia özlemini binlerle çarpan ve statik melankolime ekleyen ağıt. nerde bir sanduka, kastenyen, gitar ve ağlamaktan, haykırmaktan sesi kısılmış, titrek bir çingene sesi duysam, gözlerimin buğusundan göremiyorsam etrafımı, kalbimin attığı kıyıların çağrısı bu derim. çağrıldığım cümlelerin son hecesidir bu şarkı.
