Tüm duygularım uzun süren ve yenik düştüğüm bir Savaş'tan sonra idam edilmiş gibi. Öyle garip, öyle hissiz, öyle boş.. Cesetten geçilmiyor ortalık, ağıtlar ve ağlamalar birbirine karışıyor. Kan ve gözyaşı, soğuk ve karanlık. Ne varlık masalın adı ne yokluk, terazi isyankar denge intihar etmek üzere. Kalan son yaralı beden, son yaralı ruh, son yaralı kalp, can çekişirken olup bitmiş şeyleri izliyorum göz ucuyla ve öleceğim anı bekliyorum, heyhat o ana daha çok olduğunu da biliyorum. Ayağa kalkmaya çalışıyorum, her yerim kanlar içinde. Tanrı yukarıdan bir yerlerden izliyor tüm olan biteni, garip, imtihanmış Güya tüm olanlar. imtihan mı başka bir şey mi düşünecek halde değilim, bedenim ruhum yüreğim hislerim gözlerimde yoğunlaşıp gözyaşlarımla toprağı sularken. Kurumak üzere ağaçlar da, ölmek, çok zormuş ulan diyor içimdeki ses, kuşlar bedenimi taşımak için geldiler anne gittiğin uzak diyarlardan, yanına götürmek için beni.
Yanına al beni
Anne...
