Madem unutacaktik neden sevdik? Bak 5. seneye giricem 4 ay sonra onsuz. 5 yılda sadece 2 defa gördüm. Bir keresinde aynı gün eski lisemizi ziyarete gitmisiz, tesadüf ya. Diğerinde duydum bi avmde kan şekeri ölçüyor, müstakbel doktor olur kendisi, gittim karşısına çıkayım en azından aa sende mi buradaydın derim evet yada senin burada ne işin var diye bir cevap alırım sesini duyarım diye. Gittim avmye yürüyen merdivenle çıktım ikinci kata. Sağlık çadırını buldum önce. Biraz dedim izleyeyim burada mi emin olayım boş yere deldirmeyelim parmağı. Az sonra gördüm. Üzerinde ne vardı hatırlamıyorum sadece gülüşünü gördüm ben. Alnına düşen saçlarını geri atarken beraber çalıştığı arkadaşına, çocuğa, gülümsüyordu. Gidemedim, kaldım coktugum bankta, 5 buçuk saat avmde oturdum o gun hiç yerimden kalkmadan. Ne gidebildim yanına ne de o beni gördü. Gülüşünü izledim doya doya. Bu sene yine bekliyorum bilmem ne diyabet haftasını, bir umut... Şimdi soruyorum sana, ben bu kadını unutayım da en basitinden o 5 buçuk saatimi çöpe mi atayım? Bir beklentim yok artık, kız arkadaşım da var hatta. Ama yine de o kadını sevmek, sevmiş olmak hayatımı ne kadar değiştirdi, ne kadar büyüttü beni? işte bu yüzden unutma o kadını kardeşim. Başkasını sev, o başkalarını sevsin ama yine de unutma onu. Çünkü onu sevdiğini hatırlamak sana insan olduğunu hatırlatacak ve bundan da güzel bir şey yok.
Beklentin yoktu neden gittin diyen kardeşlerim için not: Hala gülüp gülmedigini görmem gerekiyordu yada nefes alıp almadığını. Beklentim buydu. Ama bu saatten sonra aşkımdan ölse o defter bir kere kapandi.
Buraya kadar okuyan herkese teşekkür ediyorum. Bir kısmı konuyla alakasızdı ama yine de içimi dökmem gerekiyordu. iyiki varsınız.
