1581' de italya' da piza katedrali' nde, ayin esnasında bir keşiş ses çıkarmadan mumları yakıyordu. sıra büyük avizeye geldi, uzun bir sopa ile onu kendine doğru çekti, yakınca da bıraktı. avize serbestçe ileri geri gitmeye başladı. o gün ayinde bulunan galileo, olayı önce kayıtsızca, sonra dikkatlice izlemeye başladı. bakışları avizenin salınımına dikilmişti. avizenin, ilk gidip gelmeye başladığında hızla hareket ettiğini, her ileri geri sallanımında belli mesafe katettiğini gördü. daha sonra bu mesafe giderek küçüldü. tuhaf ama, avizenin hızı da kesilmişe benziyordu. galileo, avize gerçekten yavaşlıyor mu diye düşündü. sanki uzun ya da kısa her salınım için geçen süre hep aynıydı. hemen eliyle bileğini tuttu ve avizenin giderek kısalan salınımını nabzının düzgün atışlarıyla karşılaştırdı. geçen sürenin her salınım için aynı olduğunu saptadı. gördüklerinin etkisiyle de sonra odasındaki farklı uzunluktaki ip parçalarının ucuna ağırlık asarak basit sarkaçlar yaptı ve aynı sarkaçta her salınım için geçen süreyi nabız atışlarıyla karşılaştırdı. her karşılaştırmada sonucun ilk bulgularıyla aynı olduğunu gördü. galileo, bu buluşunu nabız atışının ölçümünde kullanılması için doktorlara sattı. doktorlar, sarkaç ipinin uzunluğunu değiştirerek salınımını önce hastanın nabız atışına göre ayarlıyorlar, başka günlerde aldıkları sonuçları bunlarla karşılaştırıyorlardı.
galileo böylece gözlem ve akıl yürütme yoluyla, mantıksal olarak açıklanabilirlikle bir buluşa daha imza atmış oldu.
