dearest,
i feel certain that i am going
mad again: i feel we can't go
through another of these terrible times.
and i shant recover this time. i begin
to hear voices, and cant concentrate.
so i am doing what seems the best thing to do. you have
given me
the greatest possible happiness. you
have been in every way all that anyone
could be. i dont think two
people could have been happier till
this terrible disease came. i cant
fight it any longer, i know that i am
spoiling your life, that without me you
could work. and you will i know.
you see i cant even write this properly. i
cant read. what i want to say is that
i owe all the happiness of my life to you.
you have been entirely patient with me &
incredibly good. i want to say that-
everybody know it. if anyboy could
have saved me it would have been you.
everything has gone from me but the
certainty of your goodness. i
cant go on spoiling your life any longer. i dont think two
people
could have been happier than we have been.
v.
canım,
yeniden delirmek üzere olduğumdan eminim.
o korkunç dönemlerden birine daha göğüs gerebileceğimizi sanmıyorum.
ve bu sefer toparlanamayacağım da.
sesler duymaya başladım.
dikkatimi bir şey üzerinde toplayamıyorum.
ben de yapılabileceklerin en iyisi gibi görünen şeyi yapıyorum.
sen bana mümkün olan en büyük mutluluğu verdin.
birisi başkası için ne yapabilirse, hepsini yaptın.
sanmam ki başka iki kişi bizden mutlu olmuş olsun, bu korkunç hastalık gelene kadar.
artık onunla mücadele edemiyorum, hayatını zehir ettiğimi biliyorum, ben olmasam çalışabilirdin.
ve biliyorum ki çalışacaksın. görüyorsun ya, bunu bile doğru dürüst yazamıyorum. okuyamıyorum.
söylemek istediğim şu, hayatımın bütün mutluluğunu sana borçluyum.
bana karşı hep sabır gösterdin ve inanılmayacak kadar iyiydin.
bunu söylemek istiyorum-bunu herkes biliyor.
biri beni kurtarabilseydi eğer, o sen olurdun.
senin iyiliğinin kesinliği dışında her şey benden gitti artık.
hayatını daha fazla zehir edemem.
sanmam ki başka iki kişi bizim olduğumuz kadar mutlu olsun
