üzerinden yıllar geçmesine rağmen hâlâ aynı istikrarla devam eden abimiz.
4-5 gün ihmal ettim kendisini. Rakip sandviççilerden, börekçilerden beslendim. Ama o samimiyet, o lezzet hiçbirisinde yoktu.
En sonunda yine döndüm kürkçü dükkanına. "Hoşgeldin" dedi. "Hoşbuldum" dedim. Birtanemler, canımlar artık yerini soğuk bir üsluba bırakmıştı. "içinde ne olsun?" Dedi. Buruk bir suratla "krem peynir, zeytin, jambon, kaşar, domates, salam, yumurta ve salatalık" dedim. "Amerikan salatası da olsun mu?" Dedi. Biliyordu ne yediğimi. Yıllardır beni görür görmez ezbere hazırladığı sandviçi artık sorarak hazırlıyordu. "Kalsın" dedim. Son bir bakış atarak kapıya doğru yöneldim. Gitme, beni bırakma der gibiydi gözleri ama diyemedi. Usulca uzaklaştım.
