durduk yere akla gelen 25. bölümle geceme havan topu saldırısı düzenlemiş dizi.
Ahu: Duydun ondan geldin, biliyorum. Gitme de demeyeceksin. Onu da biliyorum. Zaten de bir şey beklemiyorum.
Ecevit: Desem peki ?
Ahu: Bir işe yaramaz.. Ben kararımı verdim. Ama bile bile gidiyorum. Bir gün senin bana geri döneceğini bile bile gidiyorum ben.
Ecevit: Ne demek bu ?
Ahu: Her şeyin bir bedeli var.. Sen görmüyor musun gerçekten? Hepimiz seçimler yaptık, hatalar yaptık, bir şeyler kaybettik. Senin kaybın benim. Senin bedelin benim Ecevit !
Ecevit: Daha ne kadar ödeyeceğim ben o bedeli ?
Ahu: Hayatının sonuna kadar ! Çünkü sen beni asla unutamayacaksın.
Ecevit: Unuturum.
Ahu: Unutamazsın! Bir insanı bu kadar sevince , koşulsuz.. Bir de üstüne kavuşamazsan, unutamazsın. Ömrünün sonuna kadar unutamazsın. Bizim senle hiç sabahımız olmadı. Hiç beraber uyanmadık. Gözümüzü açar açmaz, birbirimizi görmedik biz. Hiç güzel bir günümüz olmadı, sıradan günümüz. insanlar gibi el ele tutuşup,sokaklarda hiç yürümedik biz senle. Bağıramadım seviyorum diye, bağıramadım. Kendimize bile söyleyemedik. Biz senle hiç bu kadar yakın bile olamadık. Biliyoruz, sen bilsen ki dünyanın en güzel sabahları senin.. Sen yine de beni unutamazsın.
Ecevit: Sen peki ? Unutabilecek misin beni ?
Ahu: Sen benim kahramanımsın. Şerifsin sen. ilk aşkım... ilk kalp ağrımsın! ilk hayalim, ilk hayal kırıklığımsın. Ben de seni asla unutamam. Ama fark etmez ki ... Sen beni kaybettin.
