yok, şimdi ben; kadın naiftir. annedir; nezaket, şefkat, güzel olan ne varsa ona dairdir. sevecenliğin ana şubesidir...türünden anaç ya da babacan; klasikliği artık can sıkar vaziyete gelmiş olan düz bir algıyla yaklaşıp, hikayemsi çizgiler çekerek kalıplandırmayacağım.
salaktır, çünkü: jargon öykünmesinde mutsuzdur aslında. hayvanların arasında bile bir dil/beden dili standartı mevcut. sadece saçma sapan şarkılarda bir kedi miyav derken minik fare kükrer galebe çalar falan. içinden geldiği gibi davrandığı yalanına sığınacaktır. beğenilerin deklaresinden doğan hoşnutluktan mütevellit gerçek kılınmış bir yalandır kadının lan lun demesi. yukarıdaki entryleri kontrol etsin; kendi hemcinsleri dışında herkes beğenir bu kız tipini. rahattır ya yanında bizim andaval.
mutsuzluğu da; lanlı lunlu konuşan kızın oynadığı bu durumun içinden türeyen, erkeklerin "bu bizden" yakıştırması neticesinde meydana çıkan "erkek fatmalarla aşk yaşanmaz, adama bundan karı olmaz" düsturunun getirisidir. ha, sen "maksimalistim ben. aşmışım taşmışım. zirvelerdeyim de inmem gayri. insanlarla ilişkimi libido dürtülerini terk ettiğimden bu yana sadece "canlı" bilincinde yürütüyorum" diyorsan eğer, diyeceksen veya; o halde de bu altyapının yansıması lan lun olmaz, kalabalıklar içerisinde uzlet olur.
