oncelikle "dadas celik bir yaydir, o'nu germeye gelmez" diyen sair, yore insaninin karakterini en oz sekilde anlatir. kurtulus savasinda, 93 harbinde devletinin ordulari dagitilinca "is basa dustu" diyip, kuvay-i milliye ruhunu canlandirip vatanini savunan insanlar elbette mevzu vatan olunca canini feda etmekten devirden bagimsiz olarak cekinmez, geri durmaz.
daha once bir koyu basip kahveyi tarayip masum halki katleden hainler karsisinda tavrini ortaya koymus ve saglam bir kale oldugunu ispatlamis yore insani, daha sonra daglica baskininda da ve bu son kara harekatinda da cizgili pijamalariyla televizyon basinda, ya da rahat koltugunda klavye basinda kuru kabadayilik yapmaktansa cephede olmayi tercih edebilmisse, bunu ancak damarlarindaki asil kanla izah etmek mumkun.
tabii birde o yore insaninin fitratina bakmak lazim. evinde otururken sokakta duydugu gurultude "ne oluyo lan" deyip elinde keser sapi ile don goynek disari firlayan bir adamin, mevzu vatan olunca evinde oturmasi beklenilmez...
