zor,anlatılmaz duyguların ınsanın ruhunu ve bedenını sarması...
sesını duymak ıstersın de elınden gelen bır sey yoktur.aklında hep o vardır...yuregınde.ansızın sesını duyarsın ya bılmedıgın uzaklardan,o an gozyasların ozgurlugunce akar gozlerınden.sesın kısılır,konusmak ıcın,ona olan ozlemını soylemk ıcın bekledıgın onca saate ragmen bır tek soz soyleyemzssın.
gıderken gozlerının ardına tek yapabıldıgın o an için boynuna usulca sarılıp arkasından gozlerın yaslı,uzulmesın dıye de gulumseme cabasında el sallamaktır...
nefes aldıgnız o sehırde yalnızsınızdır onca kalabalıga ragmen artık.
