Ergenken ve bana dikte edilen dine körü körüne inanırken düşünürdüm, neden gelmiştik biz bu dünyaya? Hadi Adem ve Havva cezalandırıldılar diyelim. Biz neden bu cezayı devam ettiriyorduk diye aklıma takılırdı. Neyse bu amacı bulmanın çaresini tek bir dinde yani müslümanlıkta ararsam çok hoş ve faydalı bir içeriğe ulaşamayacağımı fark ettim. tabi ki sadece dinde ararsam bu hayat amacını, nedenini bu da pek verimli olmazdı. bu yüzden ben de karar verdim, neden dünyaya geldiğim hakkında bir fikir sahibi olana dek ölmek istemiyorum. Daha ne incil'i okudum, ne kuran'ı bitirdim, ne tevrat, deist, ateist manifestolarını okudum. Bu yüzden dinsel acıdan bir kararsız ve homosapienim. Peki, bunu size niye anlatıyorum? Çünkü malesef bir psikoloji öğrencisi olarak size psikoloji bu depresyonun çözümünü sunuyor diyemiyorum. Psikoloji sizin bu düşüncelerinizi işlevsiz olarak tanımlayıp, bunları halı altına itmeye çalışıyor. Eğer böyle bir depresyona sahipseniz, size tavsiyem kendinize bir amaç bulun. Bunu yaşamadan ölmeyeceğim diyebileceğiniz bir amaç. O amacı gerçekleştirene kadar hayatta kalabilirsiniz böylece.
