Hemen hemen hiç kimsede bulunmayan histir. Bi sohbet yazacam buraya, nasibi olan okur zaten.
Zamanın birinde mübarek bir Zat evlatlarına vasiyet eder, der ki "ben ölünce bedenimi yakın, külü de şu dağdan aşağı fırlatın. Ben Allaha ne diyeceğimi biliyorum" der. çocukları tamam der. Neyse adam ölür çocukları vasiyeti yerine getirir. Sonra ruh dağılmazda Allah o zatın bedenini de toplayıp sorar, "Kulum sana bunu ne yaptırdı" adam "senin korkun" der. Sonra Allah der "benden bu kadar korkana azab etmem" diyerek o kulunu affeder.
