hani derler hep bir oyundan ibarettir aslında, bi rol verilmiştir herkese burda onu oynayıp dururuz.
anne, baba, eş, abi, abla, arkadaş... bunun gibi roller. aynı anda bir çok kimlik...
bu kadar çok görev olunca insanın bir yerden sonra sıyırmaması imkansız hale geliyor nerdeyse.
hep birilerinin ablası/abisi olmak, akıl vermek, dinlemek, açıkçası bazen sadece dinler gibi yapmak.
zor hepsini aynı anda idare etmek. bünye şaşıyor bu kadar yükün altında.
