Eğer IŞiD vd. Suriye Kürtlerini boğazlayabilseydi, burjuvazi ve hükümet ‘’çözüm süreci’’ ve ‘’barış’’tan bahsetmeye devam ederdi. Bugün ise söz konusu olan ‘’PKK’yi bitirme, Güneydoğu’yu teröristlerden temizleme’’ savaşı değildir. Birincisi PKK bugünün meselesi değil, dün de vardı. ikincisi, dünya kapitalist kriziyle beraber keskinleşen emperyalist çelişkiler ve içerde tekelci sermayenin tıkanıklığı, TC burjuvazisinin ve hükümetinin bu çelişkilerden faydalanma ve kendini düzlüğe çıkarmak için faşizme ve emperyalist savaşa yönelme durumunu doğurmuştu. Burjuvazi ve hükümet, eğer Diyarbakır’dan Şam’a, Şam’dan Musul’a bir pazar arayışı, bir işgal ve hegemonya savaşı içindeyse, o bu savaşta neredeyse her cephede kaybetmiştir. Elini uzatabildiği sadece ‘’Diyarbakır Kalesi ve Surları’’ kalmıştır. Burjuvazi ve hükümetine gerekli olan PKK’nin ortadan kaldırılması değil(PKK’yi bu şekilde asla yenemezler), tam tersine, ona yönelik bir savaş ilanıdır. Bu şekilde amaç, PKK’nin varlığını kendi özel amaçları için kullanmak, faşizmi geliştirmek, işçi ve emekçileri bölmek ve sindirmek, hem iç politik engellere karşı sermayeyi teskin etmek, hem de küçük-burjuva kalabalığın milliyetçiliğine bir zafer sarhoşluğu tattırmaktır.
